Salvatore Lucania – Biografie, Hoogte, Vrouw, Vriendin, Familie

Salvatore Lucania, beter bekend onder de pseudoniemen Charles Luciano en Lucky Luciano (Lercara Friddi, 24 november 1897 – Napels, 26 januari 1962) was een Italiaans-Amerikaans crimineel en werd als een van de invloedrijkste leden van de maffia gezien.

Luciano emigreerde in 1905 vanuit Sicilië naar de Verenigde Staten, waar hij al snel in het criminele circuit terechtkwam. Zijn bijnaam "Lucky" kreeg hij van jeugdvrienden Meyer Lansky en Bugsy Siegel. Zijn vermogen om lange tijd uit handen van justitie te blijven en het feit dat hij meerdere aanslagen overleefde, hebben hierin een rol gespeeld.

Toen hij voor heroïnehandel een jaar lang in de gevangenis doorbracht, leerde hij enkele andere jonge criminelen kennen. In 1916 waren Luciano en zijn Five Points Gang, waar ook Lansky en Siegel deel van uitmaakten, verdachten in diverse moordzaken. De maffia uit New York kreeg belangstelling voor de bende en begin jaren twintig werkte Luciano voor maffiabazen als Frank Costello en Vito Genovese. Het advies van oudestijlmaffiosi om uit de buurt te blijven van Costello sloeg Luciano in de wind. Van Costello leerde hij veel over het omkopen van politici en politiemensen. Tevens kwam hij via Costello in contact met politici als William O'Dwyer, zakenlieden als Arnold Rothstein en maffiosi als Dutch Schultz.

Nadat Luciano in 1922 Rocco Valenti doodgeschoten had, werd hij lid van de bende van Joe "The Boss" Masseria. Toen de Castellammareoorlog tussen Masseria en diens rivaal Salvatore Maranzano uitbrak, kon Luciano aan de slag bij Maranzano, maar weigerde dit, waarop hij ernstig werd mishandeld door mannen van Maranzano. Daarbij werden de spieren in zijn rechterwang beschadigd, waardoor Luciano zijn verdere leven last had van zijn oog. Tijdens een diner in een restaurant in 1931 was Luciano in gesprek met Masseria, toen hij zich verontschuldigde en een bezoek bracht aan het toilet. Daaropvolgend stormden een aantal huurmoordenaars het restaurant binnen en vermoorden Masseria. Luciano sloot zich vervolgens aan bij Maranzano, die zich na de dood van Masseria uitriep tot capo di tuti capi (baas van alle bazen). Luciano, die de mishandeling eerder niet was vergeten, nam wraak en liet ook Maranzano vermoorden. In de daaropvolgende Night of the Sicilian Vespers werden nog zeker 40, en wellicht 90 aanhangers van Maranzano gedood.

Luciano had ervoor gezorgd dat zijn grote concurrenten, de oude garde uit de weg waren geruimd en dwong daarmee respect af in de maffiawereld. Hij was daarna onbetwist maffialeider en was actief in de prostitutie, drugshandel en afpersing. Tussen 1919 en 1936 werd hij herhaaldelijk gearresteerd. Pas bij de 25e arrestatie werd hij veroordeeld, nadat openbaar aanklager Thomas Dewey drie prostituees zo ver had gekregen dat ze tegen hem wilden getuigen. Luciano kreeg uiteindelijk een 40-jarige gevangenisstraf.